Długi sen, powolne, leniwe poranki przy kawie z bitą śmietaną i to wspaniałe uczucie nic "niemuszenia" ładują moje życiowe baterie dużą dawką pozytywnej energii. Odkrywając nową nieznaną część siebie, dobrze odnajduję się w roli "kury domowej". Małe (dla mnie duże) osiągnięcia, w postaci wspomnianych faworków, czy własnoręcznie zrobionych bez, cieszą mnie niezmiernie.
Do domu zaprosiłam już pierwsze zwiastuny wiosny. Zwierzaki łapią ciepło promieni, wylegując się w strugach światła wpadając przez południowe okno.
Wszystko wskazuje na to, że zima już nie wróci - i oby tak było!
Oj kochana, ależ Ci zazdroszczę! Uwielbiam leniwe poranki w moim domku! A na taką kawkę z górą bitej śmietany chętnie bym się wprosiła, tylko co z kaloriami???????
OdpowiedzUsuńDusiu zapraszam! A o kalorie się nie martw! Sezon ogrodniczy już rozpoczęłaś, w ogrodzie szybko się tych kalorii pozbędziesz :D
UsuńZazdroszczę uczucia nic niemuszenia. U mnie jest troszkę inaczej, kiedy się lenię, to mam wciąż wrażenie, że tracę czas, bo przecież powinnam... tyle powinnam i tego nie robię... Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńOj, tam, oj tam :) Odpoczywać tez powinnaś ;)
UsuńBezy nie, ale te faworki... i kawka...
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że z tym odwrotem zimy masz rację.
Wyłącz weryfikację, proszę.
Pozdrawiam.
ach...ja teraz jestem kura domowa pracująca i tak mi się to podoba że mam nadzieję że już tak zostanie, zwłaszcza że uwielbiam kury :) Z kolanem współczuje - wiem jak to jest niestety.
OdpowiedzUsuń