Ostatnio na wielu blogach i w mediach społecznościowych przetoczyła się dyskusja odnośnie inspiracji, kopiowania i oryginalności. Nie będę tutaj dywagować na ten temat, bo granica pomiędzy inspiracją, a kopiowaniem jest tak płynna, że nie można stawiać ogólnych tez czy definicji. Każdy przypadek "sporny" powinien być rozpatrywany indywidualnie poprzez porównanie z pierwowzorem - inspiracją. Moim zdaniem jak w wielu sprawach tak i tutaj diabeł tkwi w szczegółach. To szczegóły decydują o autentyczności wytworu, to w nich widać "duszę" twórcy. Ogólne trendy zawsze będą kopiowane, jednak to od nas zależy czy i ile dodamy od siebie tworząc rzecz naszą.
Sześc lat temu w mojej głowie powstała wizja kuchni w Jot. Oczami wyobraźni widziałam białe meble, szare ściany, emaliowane dodatki. Przeglądając internet znalazłam kilka aranżacji mniej lub bardziej trafnie odzwierciedlających moje wyobrażenia. Wówczas białe, stylizowane, eklektyczne nieco kuchnie, z ciemnym blatem kontrastującym wobec frontów, ze szprosami w witrynach były mało trendy. Pamiętam reakcje moje przyjaciółki projektantki wnętrz na moje ochy i achy wobec powyższej koncepcji. Jednym słowem uświadomiła mi, że wówczas na czasie były meble modernistyczne, nowoczesne i z połyskiem. Nawet swoją kuchnię tak właśnie urządziła. Dziś w nowym domu ma właśnie białe meble ze szprosami. Ba nie ona jedna! Wiele, wiele osób podążyło tym nurtem. Białe, stylizowane meble, nie ważne czy nazwiemy je rustykalnymi czy skandynawskimi stanowią tło dla wielu aranżacji kuchni. Są jakby fundamentem. Jednak to dodatki do tych mebli, przedmioty i elementy stanowią o oryginalności owych aranżacji. I z mojej perspektywy każda z takich kuchni jest inna, wyjątkowa i swojska.
Podstawowe pytanie brzmi Jak chcę się tutaj czuć? Mamy wybór możemy mieć pięknie, modnie trendy i dokładnie tak jak ktoś tam ma... lub możemy mieć po swojemu, co oczywiście nie przeczy powyższemu. Czasami śmieję się, że skoro istnieje psychologia koloru, to czemu nie wnętrza? Pokaż mi swój dom a powiem Ci kim jesteś :D
Jak miało być tutaj? Miało być swojsko, czyli po naszemu. Miło i przytulnie, ciepło i rodzinnie. Podstawa, fundament, czyli meble i kolor pomieszczeń bez zmian. Operować i nastrajać miały dodatki i ich kolory. Miało być wiejsko, ale nie skansenowo i nie ludowo. Czyli jasne, naturalne barwy, bawełna, len, koronka, ciemne drewno, emaliowane i ceramiczne dodatki.
Jest biała (no może kremowa) kuchnia, są szprosy w wysokich witrynach, jest ciemny blat i ozdobne listwy. I jest cała reszta, dzięki której jest właśnie po naszemu. Wiosną królują soczyste zielenie, latem turkusy i róże, jesienią jest żółto i pomarańczowo, a na zimę czerwono :) Czy jest pięknie? Tak! Czy jest jak z żurnala? Nie! Po pierwsze dlatego, że tworzymy to wnętrze ( jak i wszystkie inne) powoli i sukcesywnie, z jednej strony ze względu na mocno ograniczone środki finansowe, z drugiej na brak czasu (roczniak zbyt wiele go pochłania ). Czy nadajemy się do prasy? Zapewne nie. Czy możemy kogoś zainspirować? Mam nadzieję, że tak. Jak się tu czujemy? Wyśmienicie!
I tego właśnie życzę wszystkim, czy to w kwestii urządzania wnętrza, czy innych spraw w naszym życiu, aby inspiracja nie przesłoniła nam radości z tego co robimy - tworzymy. Abyśmy zawsze czuli się w tym czymś dobrze, a nie jak w zbyt ciasnym obuwiu ;)
wszystko pięknie ale lodówkę to już bym ukradła!:)
OdpowiedzUsuń