Pierwsze tchnienie wiosny

Czekam na wiosnę, czekam z coraz większym utęsknieniem i niecierpliwością. Przeglądam długoterminowe prognozy pogody, licząc że może dowiem się z nich kiedy przyjdzie. Na nic to, ich sprawdzalność jest znikoma. Wyglądam za okno, raz park biały, raz deszczowy innym razem słoneczny. Brak jednoznacznych oznak przygnębia.

Okazuje się jednak, że z wiosną jak z wieloma sprawami na tym świecie, poszukujesz - nie widzisz, odpuścisz sobie - same cię znajdą.
I właśnie wczoraj wiosna obdarzyła mnie sowim pierwszym tchnieniem. Prognozy zapowiadały (jak zwykle bardzo "trafnie") trzy stopnie na plusie i przelotne rozpogodzenia.
Udaliśmy się do Jot. w celu odebrania mebli. Transport miał dotrzeć po południu. Ostatecznie dotarł parę minut po 21. Pogoda dopisała: siedem stopni, piękne słońce.

Spoglądając przez okno na otaczający krajobraz zamachały do mnie na lekkim wietrze gałązki bzu, a dokładniej ich zupełnie zielone i rozpęknięte pączki! Wzięłam więc aparat w dłoń i poszłam do ogrodu złapać w kadr to wiosenne cudo. Ogród poprowadził mnie jednak dalej i ukazał całe bogactwo wiosennego przebudzenia.